Laatste Nieuws.

Het wedstrijd verslag van de WK marathon op 13 juli 2003 in Puerto Rico
	Het gereed maken van de drink flesjes voor onderweg.
Gespannen voor de start	Na een moeilijke nachtrust ben ik om 0.30 uur gaan loslopen. Om 03.00 uur zaten we in de bus naar de start. Dit was goed geregeld door de organisatie die speciaal voor de lopers en toeschouwers deze bussen liet rijden langs de hotels van de atleten. Daar aangekomen was het nog wel droog maar af en toe flitste en donderde het behoorlijk. Om 04.30 uur stonden we gereed voor de start maar toen kregen we te horen dat deze ongeveer 15 minuten uitgesteld zou worden i.v.m. een ongeluk op de weg waar we langs moesten. Dus we zijn om ongeveer kwart voor vijf gestart.
Ongeveer op 16 km	We moesten twee rondjes lopen om het honkbalstadion en na de eerste ronde begon het te regenen, zeg maar rustig hozen. Bij de start was het 26 graden en de luchtvochtigheid was 98 %. De regen was niet koud maar lauw anders dan bij ons in Nederland. Dan koelt het meteen af maar dat is hier dus niet zo. De nummer 1( Remon Rivero) ging meteen na de start weg en ik volgde met een groepje van ongeveer 6 man. We zijn rustig van start gegaan. Na 15 km. liep ik nog alleen met de nummer 2, Benjamin Piskur uit Slovenia.  Remon Rivero had reeds een voorsprong van 1min.16 (zeiden de toeschouwers). Maar na ongeveer 22 km. hadden we deze koploper ingelopen en liepen we met ons drieën. Na 25 km begon ik last te krijgen van krampverschijnselen.
Bij ongeveer 32 km. ging Remon Rivero uit Puerto Rico samen met Benjamin Piskur uit Slovenia er vandoor.Ik kon helaas niet aanzetten want dan zou ik kramp krijgen. Maar ik had geluk want Benjamin Piskur begon te wandelen op ongeveer 36 km. Hierdoor liep ik weer op hem in en kon hem voorbij lopen. Ondertussen bleef het regenen, onweren, waaien echt Nederlands weer alleen het bleef warm. Op het 40 km. punt had nummer 1 Remon Rivero ongeveer een voorsprong van 2 minuten op mij. Hij zat er niet meer fris bij maar ik kon niks doen om hem in te halen. Ik had genoeg aan mij zelf en moest proberen de tweede plek vast te houden. Heel in de verte zag ik de blauwe zwaailichten van de politie, een lang recht stuk, ik dacht dat ik hier nog helemaal naar toe moest.Maar ik was gelukkig al bij het stadion. Ik mocht "al" rechtsaf de baan op. Nog driekwart ronde lopen en dan finishen. Het is gelukt maar vraag niet hoe. Over de finish kreeg ik kramp. Ik had het hartstikke warm. Ik werd op een stretcher gelegd en werd afgekoeld met zakken ijs. Heerlijk, heerlijk. na een poosje ben ik op de buik gaan liggen. Heerlijk, heerlijk al dat ijs maar toen werd het op sommige plekken wel heeeeel erg koud. Na een half uurtje ben ik met wat hulp, in de benen gegaan. Voorzichtig gaan lopen. En toen had ik het koud, ik rilde helemaal. Ik werd goed afgedroogd en ik heb droge kleren aangedaan. Langzaam aan kwam ik weer wat bij. Toen moesten we wachten tot de laatste loper binnen was en kon de prijsuitreiking beginnen. Daarna snel, nou ja snel???, naar het hotel; douchen en relaxen.		De zilveren mediale
		De Nederlandse ploeg